تاثیر تمرین استقامتی بر شاخص های جدید مقاومت انسولینی و برخی عوامل خطرزای قلبی-متابولیکی در مردان لاغر غیرفعال

هدف: غیرفعال بودن می تواند بر سلامت افراد لاغر نیز اثر معکوس بگذارد. یافته های اندکی در زمینه اثر تمرین ورزشی بر شاخص های جدید مقاومت انسولینی موجود است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر شاخص های جدید مقاومت انسولینی و برخی عوامل خطرزای قلبی-متابولیکی در مردان لاغر غیرفعالبود. روش شناسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 20 مرد لاغر غیرفعال بطور تصادفی به دو گروه تمرین (10 نفر، 2/2± 2/21 سال) و کنترل (10 نفر، 7/2 ± 4/21 سال) تقسیم شدند. ویژگی های عمومی، شاخص آدیپونکتین-رسیستین(ar)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (homa-ad) و شاخص مقاومت انسولینی(ir ar )، فشار خون و نیمرخ چربیقبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. تمرین استقامتی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود. داده ها با استفاده از آزمون های t همبسته و t مستقل تجزیه وتحلیل شد. سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از دوره تمرین، homa-ad (043/0=p)، ir ar (029/0=p)، فشار خون سیستولیک (022/0=p)، فشار خون دیاستولیک(038/0=p) و تری گلیسرید سرم (019/0=p) کاهش یافت، اما رسیستین سرم، ar، کلسترول تام، لیپوپروتئین با چگالی بالا و لیپوپروتئین با چگالی پایین تفاوت معنی داری نشان نداد(05/0